Τι μπορώ να κάνω αν το παιδί μου θέλει να εγκαταλείψει το αγαπημένο του άθλημα;
Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισαν αλλά και τις αξίες που μας δίδαξαν, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις αναφορικά με το ρόλο των γονέων και την στήριξη της οικογένειας στη ζωή ενός αθλητή, είτε επιλέξει να κάνει πρωταθλητισμό είτε όχι.
Φέτος στο γραφείο αντιμετώπισα αρκετά περιστατικά παιδιών που ενώ αγαπούσαν πολύ το άθλημα τους, ήθελαν να το παρατήσουν όταν τα πράγματα άρχισαν να «δυσκολεύουν». Σε πολλές περιπτώσεις η αντίδραση των γονέων ενέτεινε ακόμη περισσότερο την απόφαση αυτή, καθώς οι περισσότεροι γονείς ήταν αγχωμένοι, μπερδεμένοι και απογοητευμένοι αντιδρώντας με θυμό και πίεση απέναντι στο παιδί τους. Το αποτέλεσμα; Το παιδί να αισθάνεται μόνο, ότι κανείς πραγματικά δεν το ακούει, οδηγώντας το σε αδιέξοδο.
Σαν γονείς, είναι αδιαμφισβήτητο να θελουμε το καλό του παιδιού μας. Όταν το παιδί μας θέλει να παρατήσει κάτι που μέχρι πρότινος το έκανε ευτυχισμένο, δεν σημαίνει ούτε ότι είναι κακομαθημένο ούτε ότι είναι δειλό. Σημαίνει ότι έρχεται πρώτη φορά αντιμέτωπο με δυσκολίες και προκλήσεις, σημαίνει ότι πρώτη φορά αισθάνεται ότι ματαιώνεται, ότι προσπαθεί για κάτι και δεν τα καταφέρνει και ΦΟΒΑΤΑΙ. Αυτό λοιπόν που θέλει από τον γονέα δεν είναι ούτε κήρυγμα αλλά ούτε και πανικό που μπορεί να το οδηγήσει να παρατήσει κάτι που πραγματικά αγαπάει. Χρειάζεται ψυχραιμία, δυο αυτιά να το ακούσουν και καθησυχασμό ότι η αποτυχία είναι προϋπόθεση της επιτυχίας και αναπόσπαστο κομμάτι της.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι αθλητές που συμμετείχαν φέτος στους Ολυμπιακούς αγώνες, είτε κατέκτησαν μετάλλιο είτε όχι, υπήρξαν κάποτε παιδιά και να είστε σίγουροι ότι πολλές φορές σκέφτηκαν να τα παρατήσουν. Υπήρξε όμως κάπου εκεί ένας γονέας, ένας προπονητής, ένας συναθλητής που τους αγκάλιασε και τους είπε: «Δεν τα κατάφερες ΣΗΜΕΡΑ. Το αύριο είναι εκεί και μας περιμένει και μέσα από τις δύσκολες ημέρες θα έρθουν οι όμορφες. Άλλωστε, τι νόημα θα είχε η επιτυχία εάν δεν γνώριζες την γεύση της αποτυχίας;».