Μπόγδανος: Ελπίδα από ανεπτυγμένες νέες τεχνολογίες…νανοσωματίδια και νανοκυστίδια.
Μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες ελέγχου της ανοσοφλεγμονής στα αυτοάνοσα είναι η γεφύρωση μεταξύ της έμφυτης και της επίκτητης ανοσίας που έχουν αποπροσανατολιστεί και ο απόλυτη ύφεση των κυτταροκινών που παράγουν.
Η προσοδοκόμενη ανοσορύθμιση πρέπει να στοχεύει στο σημείο-σημεία της φλεγμονής και να μην είναι γενικευμένη (δηλαδή να μην καταστέλει-εξουδετερώνει ΟΛΑ τα κύτταρα του ανοσοποιητικού) γιατί μας κάνει επιρρεπείς στις λοιμώξεις.
Οι ερευνητές από τη Σεούλ δημιούργησαν νανοσωματίδια και νανολυστίδια που επιτελούν το απόλυτο προσδοκόμενο. Όσον αφορά την έμφυτη ανοσία, αποτρέπουν την πόλωση των μακροφάγων (που προάγει την φλεγμονή και τον πόνο στις αρθρώσεις).
Όσον αφορά την επίκτητη ανοσία πάραξαν νανοκυστίδια που όχι μόνο δεν επιτρέπουν στα δενδιτικά κύτταρα να ενεργοποιηθούν τα φλεγμονώδη Τ λεμφοκύτταρα αλλά τα μετατρέπουν σε ρυθμιστικά ελέγχοντας περαιτέρω την φλεγμονή και την ενεργοποίηση των ινοβλαστών.
2 σε 1 ….δηλαδή.
Η εφαρμογή της θεραπείας είναι επιτυχής σε πειραματόζωα, θα δουλέψει όμως σε ανθρώπους που υποφέρουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλες φλεγμονώδεις αρθρίτιδες;
Το μεγάλο στοίχημα των ερευνητών είναι να αποδείηουν ότι η συνδυαστική εφαρμογή θεραπείας με νανοσωματίδια και νανοκυστίδια έιναι τελείως ασφαλής και επιλεκτική (εξουδετερώνει ΜΟΝΟ τα φλεγμονώδη κύτταρα και κυτταοκίνες και ΜΟΝΟ στα σημεία της φλεγμονής).
H προσέγγιση θεωρείται μια από τις πιο ελπιδοφόρες θεραπείες νανοτεχνολογίας και οι ερευνητές ήδη δουλεύουν σε παρόμοια νανοσωμάτια και νανοκυστίδια για τις σπονδυλαρθρίτιδες.
Ίδωμεν…
