Μαμά, δεν θέλω να πάω σχολείο! Σχολική άρνηση και τρόποι αντιμετώπισης.

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς πλησιάζει και γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικοί προετοιμάζονται πυρετωδώς για τις πρώτες σχολικές ημέρες! Ωστόσο, πολλά είναι εκείνα τα παιδιά που δεν αντιμετωπίζουν την πρώτη ημέρα στο σχολείο με χαρά και ενθουσιασμό αλλά αντιθέτως με άγχος και νευρικότητα. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα η άρνηση αυτή είναι τόσο έντονη που φέρνει σε απελπισία γονείς και δασκάλους, μη γνωρίζοντας πώς πρέπει να το διαχειριστούν και τι να κάνουν.

Μερικές φορές οι γονείς αντιδρούν με έντονο θυμό σε αυτή τη συμπεριφορά του παιδιού τους, ωστόσο γρήγορα διαπιστώνουν ότι με αυτή την αντίδραση όχι μόνο δεν καταφέρνουν τίποτα, αλλά πολλές φορές πετυχαίνουν και το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Πώς όμως εκδηλώνεται η σχολική άρνηση σε ένα παιδί;
-Ένα μικρό παιδί μπορεί να κλαίει, να γκρινιάζει και να παρουσιάζει έντονη νευρικότητα στη συμπεριφορά του.
-Μπορεί να κάνει εμετούς, να του πονάει το στομάχι και να παραπονιέται για πόνους στην κοιλιά.
-Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αρχίζει να βρέχεται τη νύχτα, να μωρουδίζει και να είναι πολύ προσκολλημένο στη μητέρα του, ή σε κάποιον άλλον ενήλικο μέσα στο σπίτι.

-Παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να παραπονιούνται ότι τους πονάει το κεφάλι, ότι φοβούνται υπερβολικά ή ότι δεν μπορούνε να συγκεντρωθούνε. Επιπλέον μπορεί να μην μπορεί να κοιμηθεί καλά το βράδυ, να φαίνεται προβληματισμένο ή να παρουσιάζει δυσκολίες στο φαγητό.

Το άγχος του παιδιού μπορεί να οφείλεται στον φόβο του μήπως αποτύχει, μήπως δυσκολευτεί στις σχολικές του υποχρεώσεις ή μήπως δεν αντεπεξέλθει στις προσδοκίες των αγαπημένων του προσώπων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην επιθυμεί να εγκαταλείψει την ασφάλεια του σπιτιού του. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να αναφέρει ότι δέχεται πειράγματα από άλλα παιδιά, ότι οι δάσκαλοι φοβάται ότι θα είναι πολύ αυστηροί, χωρίς ωστόσο αυτό να ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα.

Πώς μπορούμε λοιπόν να στηρίξουμε το παιδί μας ώστε να το βοηθήσουμε να προσαρμοστεί αποτελεσματικότερα στο σχολικό περιβάλλον;

-Δείχνουμε στο παιδί μας ότι νοιαζόμαστε. Προσπαθούμε να καταλάβουμε, συζητώντας με το παιδί μας τα αίτια που του προκάλεσαν ανησυχία ή άγχος και του διαβεβαιώνουμε ότι όλα θα πάνε καλά.
-Μοιραζόμαστε τις δικές μας εμπειρίες από το σχολείο. Δεν διστάζουμε να ομολογήσουμε πως την πρώτη ημέρα είχαμε και εμείς άγχος και φόβο για το καινούργιο, συναισθήματα που είναι φυσιολογικά. Δείχνουμε κατανόηση στην ανησυχία του παιδιού μας και δεν χρησιμοποιούμε φράσεις όπως: «πώς κάνεις έτσι, μεγάλωσες πια, κτλ».

-Σχεδιάζουμε τη νέα χρονιά. Ενθαρρύνουμε το παιδί σας να πάρει μέρος σε αθλητικές δραστηριότητες, σε μαθήματα μουσικής ή σε κάποια άλλη εξωσχολική δραστηριότητα ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του και τις δυνατότητές του. Του προτείνουμε, εάν υπάρχει δυνατότητα, μια γκάμα δραστηριοτήτων και του εξηγούμε την αξία της ομαδικότητας και της δημιουργικότητας.

-Ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού με το να εστιάζουμε στις δυνατότητές του. Δεν ξεχνάμε ότι παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να φοβούνται να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά. Δεν είμαστε υπερβολικά απαιτητικοί ή αυστηροί. Επικεντρωνόμαστε στις επιτυχίες του παιδιού και σε λύσεις, ακόμη και αν τα πράγματα δεν πάνε από την αρχή τόσο καλά.

-Δείχνουμε ενθουσιασμό για τη νέα σχολική χρονιά. Βλέποντας τον δικό μας ενθουσιασμό, το πιθανότερο είναι ότι το παιδί θα ακολουθήσει. Επικεντρωνόμαστε στις ενδιαφέρουσες κι ευχάριστες δραστηριότητες της νέας χρόνιας, ώστε το παιδί να ανυπομονεί γι` αυτές. Άλλωστε δεν ξεχνάμε ότι πρέπει και εμείς να διαχειριστούμε το άγχος αποχωρισμού που αισθανόμαστε για το παιδί μας. Σε πολλές περιπτώσεις η συμπεριφορά του παιδιού καθρεφτίζει το δικό μας άγχος και όχι το δικό του.
Καλή σχολική χρονιά σε όλους με Υγεία και Δύναμη!

https://www.drdoctor.doctor/tsolakh-aspasia/