Διακρίσεις ανάμεσα στα αδέλφια:Ποιές είναι οι συνέπειες του να δείχνουμε “αδυναμία” σε ένα από τα παιδία μας;

01|11|2023

Γράφει η Ασπασία Τσολάκη | Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος

Στο γραφείο, ακούω συχνά παιδιά να παραπονιούνται ότι δεν λαμβάνουν την προσοχή που θα ήθελαν από τους γονείς τους, ότι «η μαμά είναι πολύ περήφανη για την αδερφή μου αλλά όχι για εμένα» ή ότι «όταν μαλώνουμε με τον αδερφό μου μαλώνουν πάντα εμένα» κ.α. Σε πολλές περιπτώσεις τα παράπονα αυτά οφείλονται στην δικαιολογημένη ζήλια των παιδιών για τα αδέρφια τους χωρίς να είναι υπεύθυνη η συμπεριφορά των γονέων.

Τι γίνεται όμως σε περιπτώσεις που σαν γονείς δείχνουμε παραπάνω αδυναμία σε ένα από τα παιδιά μας; Το να δείχνουμε αδυναμία σε ένα από τα παιδιά δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν αγαπάμε και το άλλο μας παιδί. Σημαίνει όμως ότι δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην κάλυψη των αναγκών του, επηρεάζοντας αρνητικά το ίδιο το παιδί που δέχεται την εύνοια, το παιδί που αισθάνεται παραμελημένο αλλά και τη μεταξύ τους σχέση.

Σαν γονείς κάποιες φορές μπορεί να μεροληπτούμε υπέρ του ενός παιδιού για διάφορους λόγους:είτε το παιδί αυτό είναι πιο ήρεμο, είτε μας θυμίζει τον εαυτό μας, είτε φαίνεται πιο “αδύναμο” από τα αδέρφια του. Ανεξάρτητα, όμως, από τον λόγο, κάθε παιδί πρέπει να νιώθει ότι το αγαπούν και το σέβονται.

Το παραμελημένο παιδί μπορεί να νιώσει ηττημένο και χωρίς κίνητρο από την προσπάθειά του να κερδίσει το ενδιαφέρον των γονιών του, νιώθοντας συνήθως θλίψη, θυμό και ενοχές και ότι οι γονείς του δεν το αποδέχονται.

Αρκετές φορές τα παιδιά που αντιμετωπίζονται πιο θετικά, νιώθουν ότι ότι οι κανόνες δεν ισχύουν γι’ αυτά. Έτσι επηρεάζονται και οι σχέσεις που αναπτύσσουν εκτός σπιτιού ως ανήλικοι και ως ενήλικες, αλλά και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν καταστάσεις, όπως το σχολείο ή η εργασία τους. Κάποιες φορές μπορεί να αισθάνονται άγχος και ανασφάλεια επειδή ακριβώς πρέπει να κερδίζουν πάντα την αποδοχή των γονιών τους ειδάλλως θα χάσουν όσα έχουν κερδίσει.

Το κάθε παιδί μας είναι ξεχωριστό, με δικές του ανάγκες και δίκη του προσωπικότητα. Μοιράζουμε δίκαια ευθύνες και δείχνουμε την αγάπη μας και τον θαυμασμό μας ισάξια. Έτσι θα μεγαλώσουμε παιδιά με αυτοπεποίθηση και γερές οικογενειακές σχέσεις που θα αντέξουν στις δυσκολίες του χρόνου.