Η οξυγόνο–οζονοθεραπεία. Μία θεραπεία λίγο γνωστή, μα πολύ αποτελεσματική

Γράφτηκε από  Σπυριδων Αν. Μπαντανας

Dr. Σπυριδων Αν. Μπαντανας
Ιατρός Αναισθησιολόγος – Οζονοθεραπευτής
Επιστημονικός Συνεργάτης Ιάσω Θεσσαλίας

Το Όζον αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου (Ο3). Στην ιατρική χρησιμοποιείται μείγμα οξυγόνου και όζοντος (Ο2/Ο3), το λεγόμενο «Ιατρικό θεραπευτικό Όζον», σε συγκεκριμένες συγκεντρώσεις αναλόγως των παθήσεων.

Τα τελευταία πενήντα χρόνια χρησιμοποιείται ευρέως στην Ευρώπη και τον Ιούνιο του 2010 υπεγράφη από 26 διεθνείς οργανώσεις η «Διακήρυξη της Μαδρίτης σχετικά με την θεραπεία του όζοντος». Είναι το πρώτο παγκόσμιο έγγραφο σχετικά με την οζονοθεραπεία και οι συστάσεις της εφαρμόζονται διεθνώς.

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ;

ΟΧΙ, το όζον δεν προκαλεί αλλεργίες ή παρενέργειες. Θεωρείται απόλυτα ασφαλές όταν εφαρμόζεται από ειδικό ιατρό ακολουθώντας τα διεθνή πρωτόκολλα εφαρμογής για κάθε πάθηση.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ;

• Μελέτες που διεξάγονται από τον 19ο αιώνα, έδειξαν ότι αντιδρά με την πλειονότητα των οργανικών και ανόργανων ουσιών μέχρι την πλήρη οξείδωση τους
• Είναι το πιο ισχυρό αντιμικροβιακό – αντιιικό – μυκητοκτόνο που υπάρχει σήμερα γνωστό
• Έχει αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση
• Αυξάνει την αιματική ροή στα τριχοειδή αγγεία και απελευθερώνει περισσότερο Οξυγόνο στου ιστούς
• «Αφυπνίζει» και διεγείρει το Ανοσοποιητικό και Αντιοξειδωτικό σύστημα, ενισχύοντας τους μηχανισμούς επανόρθωσης

Το όζον δεν είναι η «σούπερ ουσία» για όλες τις παθήσεις αλλά δρα όπως η «σπίθα φωτιάς πού καίει το δάσος». Στην επαφή με τον οργανισμό Ενεργοποιεί – «Αφυπνίζει» και ενισχύει τους μηχανισμούς επανόρθωσης του σώματος.

Το εθνικό σύστημα υγείας από το 1991 (ΦΕΚ 157/91) και αργότερα ο ΕΟΠΠΥ αναγνωρίζει την χρήση Όζοντος σε ιατρικές πράξεις διαφόρων ειδικοτήτων, εντούτοις η χρήση του δεν έχει την αναμενόμενη απήχηση. Αυτό οφείλεται στην προκατάληψη και την άγνοια που υπάρχει για τη χρήση του Ιατρικού Όζοντος και γιατί το Όζον είναι πάμφθηνο.

ΠΩΣ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ;

Η χορήγηση του όζοντος γίνεται με τους εξής τρόπους:

• Μεγάλη αυτομετάγγιση. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται περισσότερο σήμερα για την αντιμετώπιση παθήσεων του κυκλοφορικού συστήματος, παθήσεων του ανοσοποιητικού (σκλήρυνση κατά πλάκας, parkinson, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σύνδρομο του Crohn κ.λ.π.), σαν επικουρική στους καρκινοπαθείς, στη γηριατρική για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων και στους αθλητές. Συνίσταται στην λήψη φλεβικού αίματος από τον ασθενή, το οποίο αναμειγνύεται με μείγμα οξυγόνου – όζοντος και επαναχορηγείται. Ολη η διαδικασία διαρκεί 25’-30’ και είναι εντελώς ανώδυνη. Ο ασθενής επιστρέφει αμέσως στην εργασία του.
• Μικρή αυτομετάγγιση. Είναι η χορήγηση ενδομυικώς, μίας μικρής ποσότητος οζονοποιημένου αίματος (λήψη από μια περιφερική φλέβα του ασθενούς). Είναι μια Εκλεκτική μέθοδος για Αλλεργίες και Ακμή. Εφαρμόζεται ως μέθοδος «μη εκλεκτικής ανοσοδιέγερσης».
• Υποκλεισμός εντέρου. Είναι η δεύτερη χρησιμοποιουμένη μέθοδος μετά την μεγάλη αυτομετάγγιση και πολλοί ασθενείς την προτιμούν επειδή είναι μία μέθοδος εντελώς ανώδυνη και η διάρκεια δεν ξεπερνά τα 15 – 20 λεπτά. Γίνεται με την εισαγωγή μέσω ενός λεπτού καθητήρος 4 χιλ., μείγματος οξυγόνου – όζοντος, για παθήσεις του εντέρου (κολίτιδες, σύνδρομο του Crohn, νεοπλασίες), για αυτοάνοσα σύνδρομα (σκλήρυνση κατά πλάκας, parkinson), γεροντική άνοια, τόνωση του οργανισμού κλπ.
• Ενέσεις ενδομυικές και υποδόριες. Γίνονται με την χρήση πολύ λεπτών βελονών 27G και χωρίς πόνο, μόνο μιά αίσθηση βάρους που υποχωρεί σε λίγα λεπτά. Η χορήγηση του όζοντος ενδομυικώς (για μυοσκελετικά σύνδρομα, για κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, για εκφυλιστικές αρθρίτιδες, για κεφαλαλγίες – αυχεναλγίες κλπ.) και υποδορίως (για κυτταρίτιδα, έρπητα, ακμή κλπ.) γίνεται στα σημεία πόνου και στα σημεία όπου απαιτείται βελτίωση του τροφισμού.
• Τοπική εξωτερική εφαρμογή. Είναι εντελώς ανώδυνη, η εφαρμογή γίνεται με μείγμα οξυγόνου – όζοντος σε ειδικούς σάκους. Έχοντας ισχυρή αντιμικροβιακή δράση και βελτιώντας την ρεολογική ιδιότητα του αίματος, επιτρέπει τη μεγαλύτερη ροή του, σε όλο το αγγειακό σύστημα βελτιώνοντας έτσι την κυκλοφορία και επιταχύνοντας την επούλωση τέτοιων ελκών.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΟΖΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Η οζονοθεραπεία εφαρμόζεται σε πολλές παθήσεις με καλά έως και θεαματικά αποτελέσματα σε κλινικό επίπεδο και αυτό χάρη στον μηχανισμό δράσης της.

1. Στην ορθοπεδική και στην νευροχειρουργική χρησιμοποιείται για την κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου (με εξαιρετικά αποτελέσματα 90%, είτε με την επισκληρίδιο έγχυση όζοντος, είτε την ενδοδισκική έγχυση η με την παρασπονδυλική μέθοδο), στα μυοσκελετικά επώδυνα σύνδρομα, στην οσφυο-ισχιαλγία, στην κεφαλαλγία – αυχεναλγία, στις εκφυλιστικές αρθρίτιδες (γόνατος – ισχίου) ως συντηρητική θεραπεία. Αυτά τα επιτυγχάνει η οζονοθεραπεία χάρη στην ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση της, στη βελτίωση της παροχής οξυγόνου στους ιστούς και στη χημική λύση της κήλης δίσκου, ανακουφίζοντας από τον πόνο και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών. Απόδειξη αυτών είναι η βελτίωση της κλινικής εικόνας των ασθενών και από τα ευρήματα της Αξονικής – Μαγνητικής τομογραφίας.
2. Στη Δερματολογία και Αισθητική ενδείκνυται για έρπητα, ακμή, κυτταρίτιδα, ρυτίδες και για αντιγήρανση. Αυτά επιτυγχάνονται χάρη στην ισχυρή αντιμικροβιακή δράση του, στις λυποδιαλυτικές ιδιότητες που έχει και στην αύξηση της παροχής οξυγόνου στους ιστούς.
3. Ερχόμενη σε επαφή με τον οργανισμό, ενεργοποιεί τον καταβολισμό της Γλυκόζης με αύξηση της παραγωγής ATP (κυτταρική ενέργεια), μετακινεί προς τα δεξιά την καμπύλη της αιμοσφαιρίνης με μεγαλύτερη απόδοση Ο2 στους ιστούς και αυξάνει την ελαστικότητα της κυτταρικής μεμβράνης των αιμοερυθροκυττάρων με διευκόλυνση της ροής τους στα τριχοειδή αγγεία. Εφαρμόζεται στη διαβητική αγγειοπάθεια, στον σακχαρώδη διαβήτη, στην ωχρά κηλίδα, στη γεροντική άνοια, στην κατάθληψη και στην τόνωση του οργανισμού (αθλητές, υπερήλικες κλπ.)
4. Στην Ογκολογία, ο Dr.Otto Wurberg (Kaiser institute – Berlin) ανακαλύπτει ότι η πρωταρχική αιτία καρκίνου είναι τα χαμηλά κυτταρικά επίπεδα οξυγόνωσης. Αυτές οι μελέτες του χαρίζουν το 1931 και το 1944 το βραβείο Νόμπελ στην ιατρική. Τελευταίες μελέτες αποδεικνύουν ότι όταν οι συγκεντρώσεις σε κυτταρικό επίπεδο Οξυγόνου είναι κατώτερες του 65% (κυτταρική οξυγόνωση < 10 mmHg) η πιθανότητα μετατροπής φυσιολογικών κυττάρων σε καρκινικά είναι μεγάλη όπως επίσης η μεταστατικότητα των νεοπλασιών και η θνησιμότητα των ασθενών μεγαλώνει . Σήμερα το Οζον χρησιμοποιείται σε ασθενείς με νεοπλαστική νόσο αυξάνοντας την οξυγόνωση στο αίμα και επικουρικά στην Ακτινο – Χημειοθεραπεία αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα τους.
5. Χάρη στην διέγερση του ανοσοποιητικού μηχανισμού που επιτυγχάνει το Οζον μετά την χορήγηση του, του αντιφλεγμονώδους χαρακτήρα του καθώς και της διέγερσης της ενδογενούς αντιοξειδωτικής άμυνας, δρα μειώνοντας τις επιβλαβείς συνέπειες της ανεξέλεγκτης δράσης του ανοσοποιητικού συστήματος στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Δρα ως ανοσορυθμιστικός παράγων και χρησιμεύει σε παθήσεις του ανοσοποιητικού όπως, στη σκλήρυνση κατά πλάκας, Parkinson, στην ρευματοειδή αρθρίτιδα, στο σύνδρομο του Crohn κλπ.

Την τελευταία δεκαετία η Οζονοθεραπεία εμφανίζει μεγάλη εξάπλωση παγκοσμίως (1200 μελέτες στον ιατρικό διαδυκτιακό χώρο, κάνοντας το Οζον, την ουσια που έχει μελετηθεί περισσότερο). Σε πολλές ευρωπαικές χώρες αναγνωρίζεται από τα δημόσια συστήματα υγείας και η εμπειρία που συσσωρεύεται αποτελεί την πλέον ελπιδοφόρο προοπτική για το μέλλον της ΟΖΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.